Page 154 - 79_01
P. 154
J.
R.
Lacadena
y
F.
Mayor
Menéndez
y
arrestinas.
Estas
proteínas
no
solamente
actuarían
como
reguladores
negativos
del
acoplamiento
de
los
GPCR
a
las
proteínas
G
(que
es
como
fueron
identificados),
sino
que
presentan
complejos
interactomas
que
les
permiten
también
participar
en
la
propagación
de
la
señal
de
estos
receptores
tras
la
llegada
de
un
agonista
(30,40).
Esta
divergencia
de
señalización
de
los
receptores
de
7
dominios
transmembrana
entre
vías
dependientes
de
proteínas
G
y
otras
cascadas
dependientes
de
GRKs
y
arrestinas
ha
llevado
también
a
la
identificación
de
los
que
se
ha
denominado
“biased
ligands”,
sustancias
químicas
que
de
manera
preferente
inducen
la
interacción
del
receptor
bien
con
proteínas
G,
bien
con
GRKs/arrestinas,
lo
que
puede
tener
un
gran
interés
para
el
desarrollo
de
nuevos
fármacos.
En
este
mismo
sentido,
el
mejor
conocimiento
de
los
“bolsillos”
de
unión
de
ligandos
a
los
GPCRs
facilitará
el
diseño
de
nuevos
compuestos
químicos
con
mayor
afinidad
y/o
selectividad
(4,36,37).
Por
otra
parte,
se
está
identificando
la
existencia
de
GPCRs
codificados
por
diversos
virus,
que
podrían
tener
un
papel
relevante
en
su
capacidad
patogénica
y
constituir
potenciales
dianas
para
su
tratamiento.
Por
último,
la
secuenciación
del
genoma
humano
ha
puesto
de
manifiesto
la
presencia
en
nuestra
información
genética
de
múltiples
miembros
de
la
familia
de
receptores
7
dominios
transmembrana
sin
mensajero
fisiológico
conocido
(los
denominados
GPCRs
huérfanos),
lo
que
presenta
el
importante
reto
de
identificar
sus
ligandos
endógenos
y
sus
funciones
fisiológicas
e
implicaciones
patológicas.
En
definitiva,
el
camino
abierto
con
extraordinaria
clarividencia
y
perseverancia
por
Lefkowitz
y
Kobilka,
seguido
actualmente
por
muchísimos
otros
investigadores,
permitirá
seguir
conociendo
mejor
las
alteraciones
de
receptores
en
situaciones
patológicas
y
avanzar
en
el
diseño
de
nuevas
estrategias
terapéuticas.
Hay
aún
mucho
trabajo
por
hacer
y
muchas
preguntas
por
contestar.
7.
REFERENCIAS
1.
Pierce,
K.L.;
Premont,
R.T.;
Lefkowitz,
R.J.
Seven--transmembrane
receptors.
Nat
Rev
Mol
Cell
Biol
3,
639--650.
(2002)
2.
Nordstrom,
K.
J.;
M.
Sallman
Almen,
et
al.
Independent
HHsearch,
Needleman--Wunsch--based,
and
motif
analyses
reveal
the
overall
hierarchy
for
most
of
the
G
protein--coupled
receptor
families.
Mol
Biol
Evol
28,
2471--2480
(2011).
3.
Fredriksson,
R;
Schioth
H.
B.
The
repertoire
of
G--protein--coupled
receptors
in
fully
sequenced
genomes.
Mol
Pharmacol
67,
1414--1425.
(2005).
4.
Lagerstrom,
M.
C.;
Schioth
H.
B.
Structural
diversity
of
G
protein--coupled
receptors
and
significance
for
drug
discovery.
Nat
Rev
Drug
Discov
7,
339--357
(2008).
5.
Sprang,
S.
R.
G
protein
mechanisms:
insights
from
structural
analysis.
Annu
Rev
Biochem
66,
639--678
(1997).
6.
Sprang,
S.
R.
G
proteins,
effectors
and
GAPs:
structure
and
mechanism.
Curr
Opin
Struct
Biol
7,
849--856
(1997).
148